پیش بینی کننده های بی حوصلگی در نوجوانان

بی­حوصلگی یک پدیده­ی روانی است که عوارض متعددی نظیر افت در عملکردهای حرفه­ای و تحصیلی به دنبال دارد. هدف از انجام این مطالعه تعیین پیش­بینی­کننده­های بی­حوصلگی در نوجوانان بود. روش­کار: این مطالعه­ی به شیوه­ی همبستگی و در سال 1388 انجام شد. تعداد182 (96 دختر و 86 پسر) دانش­آموز مقطع راهنمایی و دبیرستان شهرستان خرم­آباد در سنین 12 تا 18 سال به روش تصادفی خوشه­ای انتخاب شدند. برای سنجش بی­حوصلگی از مقیاس ارزیابی بی­حوصلگی و برای بررسی عوامل بی­حوصلگی از پرسش­نامه­ی عوامل بی­حوصلگی شامل 4 مولفه­ی خانه، مدرسه، اجتماع و دروس، استفاده شد. داده­ها با استفاده همبستگی ساده و تحلیل رگرسیون چند متغیره تحلیل شدند. یافته­ ها: عامل خانه (23/0=β) و مدرسه (23/0=β) به طور معنی­داری با بی­حوصلگی ارتباط داشتند (01/0>p). در دختران عامل خانه (39/0=β) و در پسران عامل مدرسه (30/0=β) ارتباط معنی­داری با بی­حوصلگی داشتند (01/0>p). بررسی میانگین هرکدام از عامل­ها نشان داد که در عامل خانه سختگیری والدین، مشاجره یا جر و بحث والدین، نداشتن کاری برای انجام دادن و نداشتن وسیله­ای برای سرگرمی و در عامل مدرسه رفتار سختگیرانه و خشک معلمان و تکالیف زیاد درسی، از میانگین بالاتری برخوردار بودند. نتیجه­ گیری: با جمع­بندی از نتایج این پژوهش به نظر می­رسد که نارسایی در روابط بین فردی، سختگیری­ها و عدم انعطاف در محیط خانه و مدرسه، پیش­بینی کننده­های مهم بی­حوصلگی در این دو محیط به حساب می­آیند. لذا برای مواجهه با بی­حوصلگی و پیشگیری از اثرات سوء آن در نوجوانان، باید به این دو عامل توجه خاص نمود.